προπαγής

-ές, Α

αυτός που είναι στερεωμένος μπροστά, που προεξέχει («ὀφθαλμοὶ προπαγεῑς πολὺ τοῡ κέρατος», Λουκιαν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + -παγής (< πήγνυμι «στερεώνω, μπήγω»), πρβλ. συμ-παγής, εφόσον δεν πρόκειται, όπως μερικοί υποστηρίζουν, για εσφ. ανάγνωση αντί προπαλεῖς ή προπετεῖς].